هرکی رو میبینی تو فکر اینه که از کشور خارج بشه!
همه زندگی رو اون طرف مرز ها میبینن...
البته خیلی از حرف هاشون درسته و کلی بخوایم صحبت کنیم :
تو این مملکت نمیشه آینده ای ترسیم کرد.
منم خیلی دوست دارم برم و کشور های مختلف دنیا رو ببینم ولی برای زندگی هیچوقت حاضر نیستم که برم. یه عمو دارم که همیشه میگه تا من تمومه کشور خودم رو نبینم پامو اونور نمیزارم.
حرفش به دلم نشست...
داریوش تو یکی از شعر هاش میگه : بچه ها این گربه ه ایران ماست
این تیکه شعر رو چند بار بین دوستام گفتم به جای اینکه حس وطن دوستی شون گل کنه بهم گفتن پسر از این دری وری ها ( البته اونا یه چیز دیگه گفتن ) انقدر گوش نده.....
وقتی واسه کشورت ارزش قائلی و با افتخار میگی ایرانیم که مردم کشورتو دوست داشته باشی و بهشون افتخار کنی !
این جور با همه چی میسازی !سعی میکنی کشورتو آباد کنی ...با درس خوندن با جنگیدن واسه هدفت و با هزار تا فداکاری دیگه !
خوده سرزمین که ارزش نداره !مهم افراد اون سرزمینن !اگر نه مکان مرتب می تونه تغییر کنه
ولی وقتی مردمتو میبینی که روز به روز دارن ازت دورتر میشن و تفکراتشون بی غیرتانه تر میشه (بلا نسبت البته! ) و خیلی چیزایه دیگه دلت میگیره و می خوای دور شی...از همه چی !
البته آدم خوب زیاد دارم... خیلی داریم ... ولی خب بدا جاشونو گرفتن ... و به نظر من همون خوبا هستن که می خوان برن !
پس با خودت میگی چرا بمونم !
آپم!
همین مردم بودن که حال و روز ایران رو اینجوری کردن
ولی اگه کسی نخواد شروع به ساختن کنه و همه با این تفکر که مردم بد هستن از مملکت بره دیگه چیزی برامون نمیمونه
پس باید موند و با همه بدی ها و زشتی ها روبرو شد و اصلاح اش کرد
منم این تیکه شعر و دوست دارم ولی نمی دونستم برای کیه؟!!!!
منم با عموت موافقم ولی خب با تو هم موافقم. یعنی نمی خوام برای زندگی خارج شم ولی می خوام اول کل کشورم و ببینم بعد خارج از کشورمو.
موافق با جوابه زیر نظرم نیستم !
آدم نباید شعار بده !ببخشید ها البته !چرا باید جامعه ای رو بسازم که حس می کنم مردمش نمی خوان ؟!چرا اصلا خودمو از این جامعه نمیدونم ؟!
راستی جواب نظره تو وبلاگمم که برام گذاشتی زیرش نوشتم . ناراحت نشدم اصلا می تونی بری بخونیش میفهمی منظورمو !
ولی یه طرفه به قاضی رفتی . اون چیزی که تو گفتی همه چی نیست . یه خورده اگه گذشتمو میدونستی بهم حق میدادی دوست خوبی نباشم ...